Dgib: A CARNAC , LE MENHIRS PLEURAIT


 En Français et Breton

- A CARNAC, UN MENHIR PLEURAIT -

Depuis des siècles à Carnac, il y avait un menhir imposant et majestueux,
Qui avait été érigé par les ancêtres, il y a des milliers d'années.

Le menhir était admiré par tous et toute la ville venait le voir,
Mais un jour, une malédiction tentaculaire tomba sur lui.

Le menhir se rendit compte qu'il était seul et isolé,
Il était séparé de ses frères et de ses sœurs par une force maléfique.

Il était triste et inconsolable, il pleurait des larmes d'ombre,
Et cherchait désespérément une issue à son ennui.

Les habitants entendirent l'âme du menhir qui pleurait la nuit,
Et se mirent à le bénir et le protéger, caressant sa surface rugueuse.

Mais la malédiction ne pouvait pas être levée facilement,
Et le menhir était condamné à pleurer jusqu'à la fin des temps.

Alors, les habitants de Carnac construisirent une ville autour de lui,
Lui offrant ainsi une communauté et un foyer bienvenus.

Et depuis ce jour, le menhir ne pleura plus,
Il se dressait fièrement, surveillant la ville avec fierté.

La malédiction avait disparu car elle n'avait plus de prise sur lui,
Et le menhir se contenta d'être aimé et admiré. 

Unan a zo zo da vare ur wezh, a Karnag,
Ur vouchann d'e zaou, unan o klask prestizh dalc'hmat,
Grouet war-zu ar c'hentañ, ar pennoù anaon,
Meur a vloaz zo, war vord an ti-kêr, o klask skoazell.

Admireret e oa bet diouzh holl vilwipl, bez' e vint er c'hêrioù 'barzh,
Met un devezh, ur gwrizienn a vroloù a trec'h war hentoù.

Digoret e oa bet gant o anezezh ha balan, hep ar c'hevread,
Kepadennet diouzh he sestraioù ha he sachañ.

Trist ha maskaret e oa bet, e oa o klozañ divoù sklerennet,
Hag o klask da zibab war a voe an emglev dezhañ.

Ar gwellañ hivel, e c'hoarvezas ar bod-ha-bod,
Holl an dud a ziskouezhas dezhañ brosus.

Met digarez, arskolajidi anezho a ziskarjevas ar gas,

Ha betek fin an amzer n'en doa ket c'hoarvezet ar magiñ,
E-pad meurt all o kemer plijadur en ur gêr nevez ofisiel;

Hervez an amser, n'en doa ket klozet c'hwi a-wezh outo,
Met e oe bet rediet gant ar stourmerien a zastum ourved.

Ar gwerennelenneriezh a oa bet dilennet, ganet e-barzh an ti-kêr,
Hag ar vouchann-se a oa bet nac'het, hepken distokañ..

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Dgib: SOYONS GALANTS

Quand l'orage s'allie avec la mer

Dgib: TOI LE BON AIR DE BRETAGNE